Hurrengo udaberrian, urriak lanean zebiltzanean arraroa iruditu zitzaien Marikanta txitxarra ez zela etorri. Osto bat kendu zuten eta han zegoen txitxarra lan ta lan etxe bat egiten eta gero furitu lehorrak, haragia... negurako prest zegoela uste zuenean, etxeara sartzerakoan etxea apurtu egin zen eta janaria usteldu egin zitzaion eta inurriek kale gorrian ikusi zutenean, sartzen utzi zioten.
Aratz Elorrieta
Mariakanta inurritegira joan zen eta auxe san zuen: E,irurriak, entzun! Berri on bat daukat zuentzako!
Inurriak harrituta geratu ziren eta aho zabalik. marikantak esan zuen berri on hori esango zuela bakarrik jaten uzten bazioten. Inurriek baietz esan zuten eta orduan marikanta den-dena jaten hasi zen janaririk utzi gabe. Oruan inurriek esan zuten: benga, orain esa berri on hori. Marikantak esan zuen ez zegoela berri onik eta inurriei engainatu zien zerbait jateko. Marikantak janari guztia jan zuenez, inurri guztiak negu osoan jan barik geratu ziren.
Jare Sarrionandia-Ibarra
